Τι είναι το black bloc ; Που είναι τo black bloc ;

Αυτή η ερώτηση που επανεμφανίζετε στις περισσότερες εφημερίδες μετά από κάθε ταραχή, όπως αυτή στη Ρώμη στις 14 Δεκεμβρίου, αξίζει μια απάντηση. Θέλετε να μάθετε με ποιους μοιάζουν τα πρόσωπα μας όταν δεν είναι καλυμμένα με μαντίλια, κράνη και κουκούλες ;
Είναι τα ίδια πρόσωπα που πληρώνουν ένα ενοίκιο για τα σάπια διαμερίσματα σας, τα πρόσωπα εκείνων στους οποίους προσφέρετε απλήρωτες πρακτικές ή δουλειές πλήρης απασχόλησης με 500 ευρώ. Είναι τα πρόσωπα που πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για την παιδεία σας. Είναι τα πρόσωπα των πιτσιρικάδων που χτυπάτε όταν τους πιάνετε με λίγο χόρτο στις τσέπες τους. Είναι τα πρόσωπα αυτών που πρέπει να ξεφύγουν από τους ελεγκτές των λεωφορείων, αδυνατώντας να πληρώσουν μια διαδρομή. Είναι οι άνθρωποι που ψήνουν τα φιλέτα σας στα ακριβά εστιατόρια και παίρνουν γι' αυτό 30-40 ευρώ νυχτοκάματο, στη μαύρη. Είναι αυτοί που φτιάχνουν τους καφέδες σας στα Starbucks. Είναι αυτοί αυτοί που απαντούν στις κλήσεις σας λέγοντας “11880, πως μπορώ σας βοηθήσω ;“, αυτοί που αγοράζουν φαγητό στα Lidl γιατί αυτό των άλλων σούπερ μάρκετ είναι πολύ ακριβό. Αυτοί που διασκεδάζουν τις διακοπές σας για 800 ευρώ το μήνα σε καθημερινή βάρδια, αυτοί που ταχτοποιούν τα ράφια των μαγαζιών που αγοράζετε τα ρούχα σας. Είναι αυτοί στους οποίους η επισφάλεια τρώει όλη την ζωτική τους ενέργεια, αυτοί που έχουν μια ζωή μέσα στα σκατά και αποφάσισαν ότι δεν γουστάρουν άλλο να αποδέχονται αυτή την κατάσταση. Είμαστε κομμάτι μιας γενιάς, η οποία, για μια μέρα, έπαυσε να δηλητηριάζετε με την νεύρωση μια ζωής περασμένης στην επισφάλεια και η οποία στήριξε τις συγκρούσεις. Είμαστε το μέλλον που πρέπει να ακούσετε και το μοναδικό υγιές κομμάτι μιας κοινωνίας βουτηγμένης σε μεταστάσεις. Αυτό που συμβαίνει στο Λονδίνο, την Αθήνα και την Ρώμη είναι ιστορικής σημασίας. Πλατείες γεμάτες με κόσμο ξεσπούν από χαρά όταν τα αυτοκίνητα της αστυνομίας παίρνουν φωτιά και σε κάθε στιγμή που οι βιτρίνες των τραπεζών ραγίζουν από την οργή. Η ίδια μας η ύπαρξη βρίσκετε σ 'αυτά τα συνθήματα : “να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή”, “οι εργατοώρες με αίμα είναι βαμμένες, καιρός να δούμε τις τράπεζες καμένες”. Αυτά τα συνθήματα είναι έξαλλα και χαρούμενα, όταν ακούγονται από ένα υγιές κομμάτι της κοινωνίας, τι στιγμή που ένα άλλο κρύβετε ακόμα μέσα στη ψευδαίσθηση της διαμαρτυρίας και της δημοκρατίας. Το blac block χτύπησε πάλι. Θα κάνατε καλά να κοιτάξετε γύρω σας τώρα. Φήμες λένε πώς μπορείτε να γνωρίσετε κάποιους από αυτούς δίπλα στο σπίτι σας, στο δρόμο, στο μαγαζί που καταναλώνετε με απαιτήσεις, στις καφετέριες και στα μπαρ, στις σχολές, τα σχολεία, στις δουλειές, ακόμα και στις παραλίες.....
Collettivo Universitario Autonomo de Torino
Μετάφραση, προσαρμογή : http://classwar.espiv.net

μας το έστειλε αναγνώστης