Να υποθέσουμε ότι με το νέο έτος ξυπνάει το ελληνικό φιλότιμο, γίνεται μια πανεθνική εκστρατεία -πράγμα μάλλον απίθανο για σήμερα-, συγκεντρώνονται με προσφορές και από τους «έχοντες» τα 350 δισ. ευρώ του δημοσίου χρέους, το οποίο αποπληρώνουμε, απαλλάσσεται η χώρα από την κηδεμονία των δανειστών, το Μνημόνιο και τις υπαγορεύσεις της τρόικας, οπότε και παύουν οι περιορισμοί στην άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της.
Με μια τέτοια εξέλιξη, που θα ήταν ιδανική, ή ακόμη και με αυτήν που έχει δρομολογήσει η σημερινή κυβέρνηση, αποδεχόμενη τους όρους του μηχανισμού στήριξης και την προσφορά του ΔΝΤ για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου, θα λυθεί το πρόβλημα της χώρας;
Θα ήταν τουλάχιστον αφελής όποιος θα υποστήριζε ότι θα λυθεί. Δεν θα λυθεί, διότι το κυρίως πρόβλημα δεν είναι η οικονομική κρίση και το χρέος, αλλά η κοινωνική κρίση, η διάβρωση και η διάλυση του συστήματος λειτουργίας του κράτους. Αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα με βαθιές τομές εξυγίανσης στις δομές του συστήματος, τα φαινόμενα της σημερινής κρίσης θα επαναληφθούν. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τον τόπο. Να μείνει δηλαδή με αθεράπευτη τη βαριά ασθένεια του συστήματος, οπότε και δεν θα αποφευχθεί η κοινωνική έκρηξη με εκδηλώσεις εκτός ελέγχου. Ηδη έχουμε δείγματα με την τρομακτική αύξηση της εγκληματικότητας, ακόμη και για λίγα ευρώ.
Χρειάζεται επομένως να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι είναι σε δραματική κατάσταση η χώρα, σε πραγματικό «πόλεμο», όπως είπε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, και θα πρέπει να ανασκουμπωθούμε.
Την κύρια ευθύνη για τη μάχη την έχει ο πολιτικός κόσμος, αυτός που έχουμε σήμερα, μαζί και η λεγόμενη άρχουσα τάξη με τους φορείς της που δυστυχώς έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Υποφέρει επί ένα χρόνο η χώρα, δοκιμάζονται οι πολίτες της και μάλιστα οι ασθενέστεροι και ακόμη δεν πλήρωσε κανένας από τους υπεύθυνους της κρίσης, από αυτούς που «τα έφαγαν», διότι δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», όπως θέλει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος.
Δεν θα πρέπει, βεβαίως, να κατηγορούμε αδιακρίτως ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο. Υπάρχουν και πολιτικοί καλών προθέσεων και τίμιοι, οι οποίοι όμως έχουν μερίδιο ευθύνης διότι δεν είδαν τον κατήφορο και δεν αντέδρασαν. Είναι ώρα να αντιδράσουν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την εξυγίανση. Κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς συμφώνησαν να είναι αναθεωρητική η επόμενη Βουλή. Μπορεί, επομένως, να αρχίσει εδώ και τώρα μια σε βάθος συζήτηση για τις συνταγματικές διατάξεις που πρέπει να αναθεωρηθούν.
Είναι κυρίως οι διατάξεις εκείνες που διαπιστώθηκε από συγκεκριμένα γεγονότα ότι δεν είναι σαφείς, δεν διασφαλίζουν τη διαφάνεια και αφήνουν παράθυρα για να αυθαιρετεί η εξουσία. Ο πολιτικός κόσμος, που όλη αυτήν την περίοδο δέχθηκε σφοδρά πυρά, διότι θεωρείται ως ο κύριος υπεύθυνος για την κρίση, οφείλει να ξεκαθαρίσει συγκεκριμένες διατάξεις που προκαλούν δικαιολογημένα τη δυσφορία των πολιτών. Οι διατάξεις του άρθρου 29, που αφορούν τα οικονομικά των κομμάτων, πρέπει να γίνουν σαφέστερες και αυστηρότερες, όπως και εκείνες για τη διαπλοκή μέσων ενημέρωσης με την πολιτική μέσω της εκτέλεσης δημοσίων έργων ή προμηθειών ή παροχής υπηρεσιών στο Δημόσιο (άρθρο 14). Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσει με διάταξη και με αλλαγή του σχετικού νόμου η υπόθεση του «πόθεν έσχες», για να πάψει η κοροϊδία με τις σχετικές δηλώσεις από τις οποίες λείπει το «πόθεν», αυτό δηλαδή που είναι το κυρίως ζητούμενο. Ορίζει το άρθρο 4 παράγρ. 1 του Συντάγματος ότι: «Οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Αυτή η ισότητα, όμως, καταργείται με τις διατάξεις του άρθρου 86 για τη δίωξη κατά υπουργών και υφυπουργών «για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Είναι μια πρόκληση η διαφορετική μεταχείριση με προβλέψεις για παραγραφή, αναστολή της δίωξης κ.τ.λ.
Οι διατάξεις για την ανάδειξη και τη συγκρότηση της Βουλής (άρθρα 51 έως 72), ιδιαίτερα εκείνες που προβλέπουν τη χωρίς περιορισμούς αλλαγή του εκλογικού νόμου, πρέπει να περάσουν από κόσκινο και να σταματήσει η κατασκευή καλπονοθευτικών νόμων, που διαστρέφουν τη λαϊκή βούληση αναδεικνύοντας τη μειοψηφία σε ψήφους, πλειοψηφία σε βουλευτικές έδρες. Οι εκλογές πρέπει να γίνονται με ένα τίμιο εκλογικό σύστημα, που δεν είναι άλλο από την απλή αναλογική. Και επιτέλους θα είναι καλύτερο να κυβερνάται ο τόπος από κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, παρά από μονοκομματικές κυβερνήσεις της κατασκευασμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του πρώτου κόμματος.
Για τη διασφάλιση της διαφάνειας και τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο των δαπανών του κράτους και τον έλεγχο των μεγάλων συμβάσεων του Δημοσίου θα πρέπει να δοθούν περισσότερες και σαφέστερες αρμοδιότητες στο Ελεγκτικό Συνέδριο με αναθεώρηση του άρθρου 98 του Συντάγματος. Το ίδιο, θα πρέπει να δοθούν πιο ουσιαστικές αρμοδιότητες στις ανεξάρτητες αρχές.
Τέλος, θα πρέπει να κλείσουν τα παράθυρα για διορισμούς στο Δημόσιο χωρίς διαγωνισμό με αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος. Ενώ ορίζεται ότι «κανένας δεν μπορεί να διοριστεί υπάλληλος σε οργανική θέση που δεν είναι νομοθετημένη», αναφέρεται (παράγρ. 2 και 3) ότι «εξαιρέσεις μπορεί να προβλέπονται από ειδικό νόμο για να καλυφθούν απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου». Το ίδιο ισχύει και για οργανικές θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού.
Η εξυγίανση, πάντως, μπορεί να αρχίσει και πριν από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αρκεί να το θελήσει ο πολιτικός κόσμος, ο οποίος οφείλει να μετρήσει σοβαρά την οργή των πολιτών.
από την ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου