«Με την απελπισία τους, το αδιέξοδό τους, την αγωνία τους για το τι μέλλει γενέσθαι καταφεύγουν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί κάθε μέρα συνάνθρωποί μας. Επικαλούνται όλα αυτά που νιώθουν, αφού δεν μπορούν απλά να ζητήσουν τροφή και στέγη. «Πού να βρώ τώρα δουλειά; Μου έκαναν έξωση. Δεν ξέρω τι να κάνω», λένε».
«Ανθρωποι καταβεβλημένοι, καταπονημένοι και οργανικά διαλυμένοι που δεν έχουν φάει μέρες, ταλαιπωρούνται στα παγκάκια, περιμένουν στην εφημερία του νοσοκομείου. Δεν είναι ψυχασθενείς. Είναι "παράπλευρη απώλεια" της οικονομικής κρίσης». Η αποκάλυψη της Ε. Σιούτη, ψυχιάτρου στο ΨΝΑ στο Δαφνί, σκληρή για μια πολιτεία που αυτοδιαφημίζεται για την κοινωνική πολιτική της!
«Ο πολλαπλασιασμός των ανθρώπων, οι οποίοι παρουσιάζονται στα εξωτερικά ιατρεία των μεγάλων ψυχιατρικών κλινικών, είναι μια διάσταση της οικονομικής κρίσης που πρέπει να μας αφυπνίσει..... Ανθρωποι που δεν είναι ψυχασθενείς, αλλά πάσχουν εξαιτίας της φοβερής υλικής ανέχειας, θέλουν να εισαχθούν αν είναι δυνατόν σε μια ψυχιατρική κλινική για να έχουν στέγη και τροφή. Παρατηρούμε μια συμφόρηση στα εξωτερικά ιατρεία των ψυχιατρικών νοσοκομείων» λέει στην «Ε» ο Νίκος Τζαβάρας, ψυχαναλυτής, καθηγητής Ψυχιατρικής, πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Είναι άτομα 40, 45, 50 - 65 ετών, Ελληνες. Οχι μετανάστες. «Οι μετανάστες μπαίνουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα πάντα λόγω σοβαρής ψυχοπαθολογίας. Δεν θα έρθουν με αίτημα στέγη και τροφή, διότι λειτουργούν μεταξύ τους σαν νομάδες -μπορεί να έχει ο ένας σπίτι και να μένουν 20 μαζί του» σημειώνει η Ε. Σιούτη.
Ρυπαροί, αφυδατωμένοι, εξαντλημένοι, περιμένουν κάποιος να τους τραβήξει από το αδιέξοδο. «Δεν αντέχεις να το ζεις αυτό, να το διαχειριστείς ο ίδιος. Λειτουργείς με απόλυτα ανθρώπινα κριτήρια, γιατί με αμιγώς επιστημονικά δεν θα έπρεπε να μπεις στη διαδικασία να κάνεις εισαγωγή.
»Τους εξασφαλίζω περίθαλψη, μα δεν μπορώ νοσηλεία. Τη στιγμή που έχω αναπτυγμένα 10-15 ράντσα δεν μπορώ παρά να τους κρατήσω για δύο, τρεις, πέντε μέρες. Δεν είναι δυνατόν να μείνουν σ' ένα νοσοκομείο φτιαγμένο για να υποδέχεται ψυχωτικούς ασθενείς, που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, βαριά καταθλιπτικούς με αυτοκτονικές τάσεις, άτομα με θορυβώδεις ψυχοπαθολογίες. Δεν μπορώ όμως και να τους διώξω.
»Τους κάνουμε γενικές εξετάσεις και από εκεί και πέρα παλεύουμε με την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου να τους εξασφαλίσουμε ένα κρεβάτι. Κάνουμε έναν αγώνα για να μπορεί να αποκατασταθεί ο άνθρωπος βγαίνοντας από το "Δαφνί". Αναζητούμε συγγενείς, καλούμε στους ξενώνες αστέγων. Πολλές φορές το πετυχαίνουμε. Ομως χωλαίνουμε ως κράτος στη διασύνδεση των υπηρεσιών κι έτσι μπαίνουμε στη διαδικασία να χρησιμοποιούμε προσωπικές διασυνδέσεις και επαφές για να λύσουμε το πρόβλημα. Δεν υπάρχει επικοινωνία, συνεννόηση, ένας κεντρικός φορέας που να ρυθμίζει τα θέματα. Μπαίνουμε λοιπόν εμείς σε μια διαδικασία που δεν άπτεται της ιατρικής».
«Η οικονομική κρίση μάς πλήττει όλους επιβαρύνοντας σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, υλικές, ψυχικές, ακόμη και οικογενειακές. Σε τέτοιες περιόδους κρίσης μπορεί κανείς να διαπιστώσει και φαινόμενα γενικότερης αποξένωσης ανεξαρτήτως οποιασδήποτε ψυχοπαθολογίας» επισημαίνει ο καθηγητής Νίκος Τζαβάρας.
Τι άλλο διαπιστώνει; «Βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται οι καταθλίψεις. Πολλές από αυτές είναι αντιδραστικής φύσης και αφορούν πρόσωπα που έχουν μια χαρακτηρολογική ευπάθεια και κάτω από τέτοιες συνθήκες αντιδρούν ευκολότερα με καταθλιπτικές συνδρομές. Κατάθλιψη σημαίνει ότι αποσύρομαι από τον κόσμο γιατί ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται στις δικές μου ανάγκες και επιθυμίες, σημαίνει ότι θλίβομαι από το γεγονός ότι δεν μπορώ να βοηθήσω μέλη της οικογένειάς μου ή τον ίδιο τον εαυτό μου.
»Αυτές φαίνεται από τους πρώτους δείκτες που έχουμε ότι πολλαπλασιάζονται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά γενικότερα. Κλινικά πιο ήπιας μορφής είναι οι αντιδραστικές νευρωτικές καταθλίψεις, ωστόσο μπορεί να οδηγήσουν κι αυτές σε αυτοκτονίες, αν και δεν έχω αυτή τη στιγμή στατιστικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, όπου έτσι κι αλλιώς οι επιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας είναι πολύ μικρές».
Από τις δυσκολότερες κλινικώς χαρακτηρίζει ο καθηγητής Ψυχιατρικής τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στους ψυχικά νοσούντες από ψύχωση, σχιζοφρένεια ή βαριά καταθλίψη: «Η σύγχρονη ψυχιατρική απαιτεί τη μεταρρύθμιση των παλαιών ασύλων και τη δημιουργία νέων μονάδων γι' αυτούς τους ασθενείς. Οπως αντιλαμβάνεστε, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση κινδυνεύει λόγω της οικονομικής κρίσης και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο μπορεί να μας απασχολήσει σοβαρά μελλοντικώς».
Αυτό δεν σημαίνει ότι πολλαπλασιάζονται και τα βαριά νοσήματα (σχιζοφρένειες, ψυχωτικές καταθλίψεις κ.ο.κ.): «Αυτές» -εξηγεί- «δεν επηρεάζονται τόσο πολύ από τις μεταβολές που σημειώνονται στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι γενικότερα. Διότι εμφανίζονται με μια σταθερά στη στατιστική. Αντιθέτως, έχει παρατηρηθεί ότι σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, πολέμων κ.λπ. ορισμένοι δείκτες γίνονται θετικότεροι για τα βαριά νοσήματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη προβληματική...» *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
μας το έστειλε ο ΑΕΤΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Είμαι 44 ετών μετά από τόσα 20 χρόνια συνεχούς εργασίας και με δύο πτυχία είμαι άνεργος. Πάνε τώρα 14 μήνες. Χτύπησα παντού ζητώντας εργασία μάταια. Μέχρι τώρα κανείς δεν μου δίνει εργασία λες και είμαι λεπρός. Ασφαλώς έχω αναπτύξη κατάθλιψη την οποία την αντιμετωπίζω με κάποια φάρμακα. Εχω μόνο την τύχη να έχω -για την ώρα- σπίτι και κάποιους καλούς φίλους που με στηρίζουν ποικιλοτρόπως. Με καλούν σπίτι τους, θέλουν να είμαι μαζί τους και πληρώνουν το λογαριασμό όταν με καλούν έξω. Κάποιοι μου προσφέρουν το εξοχικό τους για εναλλακτική. Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που μπορώ να έχω αυτά! Αλλά ως πότε αναρωτιέμαι" και μαυρίζει η ψυχή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μεγάλο πλήγμα να είσαι στο περιθώριο στην πιό κρίσιμη αλλά και πλέον παραγωγική ηλικία. Και πόσο μπορεί να κρατήσει η φιλανθρωπία;
Οι τράπεζες καθημερινά με παίρνουν στο τηλέφωνο και με καλούν να πληρώσω. Πως; και με τι; Όλη μου την αποζημίωση που πήρα από την προηγούμενη εργασία μου την κατέβαλα για να εξοφλώ τις μηνιαίες υποχρεώσεις μου ως ένα σημείο. Μετά όταν εξαντλήθηκε το ποσό δεν πλήρωνα. Μου ζητήσανε να πάρουν χρήματα από το επίδομα ανεργίας μου!!! Τώρα τέλειωσαν κι αυτά με δάνεισε κάποια χρήματα μιά καλή φίλη και δεν μου έχει μείνει τίποτε από αυτά. Και ως τώρα την έβγαλα εξαντλώντας όλους τους πόρους που είχα. Μα αύριο; Τι θα γίνει αύριο; Πως θα φάω, πώς θα πληρώσω ΔΕΗ, ΟΤΕ; Μάλλον τον ΟΤΕ θα τον ξεχάσω γιατί πρέπει να βλέπω το βράδυ.
Έζησα καλά μέχρι να μείνω άνεργος, εργάστηκα, ταξίδεψα σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης (επαγγελματικά). Η ανέχεια μου ήταν γνωστή ως παιδικό φαινόμενο μόνο. Τότε όμως μπορούσαν να ελπίζω γιατί ήμουν νέος και "είχα μια ζωή μπροστά μου". Τώρα όμως; Η ζωή δεν είναι πλέον μπροστά μου. Δεν έχω τις αντοχές. Ζητάω να εργαστώ σαν γκαρσόνι και δεν με παίρνουν γιατί αφ ενός δεν ξέρω την δουλειά και αφ ετέρου είμαι πολύ μεγάλος για να την μάθω. Άσε δε, που δεν έχουν καμμία όρεξη να μου την μάθουν εφ όσον περιμένουν ουρά πολύ πιό νέοι από εμένα που ασφαλώς μπορούν να είναι πιό αποτελεσματικοί. Το σπίτι που μένω τώρα είναι όλο σάπιο, τα πατώματα διαλυμένα, μέχρι και τα σίδερα της κολώνας έχουν "πετάξει" το μπετόν και δεν εχω τα χρήματα να το επισκευάσω. Άλλωστε ποτέ δεν είχα τόσα για να το κάνω. Φοβάμαι πως σε έναν σεισμό θα καταρεύσει. Ζούσα μέχρι πρίν 14 μήνες στο νοίκι.
Το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. Αφού τώρα μπαίνουμε στο "τούνελ" πως θα αντέξω μέχρι το (έστω) 2012; Και πόσο μπορούν να με συντηρούν τρίτοι; Γιατί και εκείνων το εισόδημα περιορίζεται αρκετά. Οι συντάξεις τους κόβονται, οι δουλειές τους περιορίζονται και έχουν και οικογένειες.
Ντρέπομαι που ζω έτσι. Ντρέπομαι και στην ιδέα πως μπορεί να καταλήξω ανάμεσα σε αυτούς που περιγράφει το σχόλιο παραπάνω. Τι να κάνω; Ήμουν ενεργός πολίτης. Εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου προς την κοινωνία σε κάθε επίπεδο. Σήμερα ντρέπομαι που υπάρχω.
Άνεργοι και άνεργες, νέοι και νέες, απολυμένοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ καλεί το λαό να αγωνιστεί μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ για την άμεση ανακούφιση των ανέργων, να δημιουργηθούν στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες, στους Δήμους, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά εστίες οργανωμένης πάλης και αντίστασης για να μπει φραγμός στην παραπέρα επιδείνωση της ζωής των ανέργων. Να απαιτηθεί με όρους ταξικής πάλης η ικανοποίηση αιτημάτων που μπορούν να δώσουν ανάσα στους ανέργους και τις οικογένειές τους.
Το ΚΚΕ θα στηρίξει τους αγώνες για πάλη και διεκδίκηση
Στα παρακάτω αιτήματα περιλαμβάνονται όσοι εργάζονται περιστασιακά, εργαζόμενοι με μερική απασχόληση και όσοι ανήκουν σε αυτό που λέμε εκ περιτροπής εργασία για το διάστημα που δεν εργάζονται, καθώς και αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες που έχουν αποδεδειγμένα καταστραφεί.
Το «κόστος», από τα μέτρα που προτείνονται, να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και μπορεί να καλυφθεί με αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Ο ισχυρισμός ότι η οικονομία δεν αντέχει τέτοιες παροχές καταρρίπτεται, από τη διευρυνόμενη και προκλητική αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, καθώς και από τους πακτωλούς ενισχύσεων που έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια με νόμους τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
1. Επίδομα ανεργίας 1.120€ για όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία.
2. Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, επέκτασή του σε όσους έκλεισαν τα μαγαζιά τους, ή εργάζονται περιστασιακά. Δε θα επιτρέψουμε τη μείωση και αυτών ακόμη των πενιχρών επιδομάτων.
3. Πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ανανέωση των βιβλιαρίων του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η κάλυψη να είναι από το κράτος με χρηματοδότηση 100%, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους. Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου.
4. Χορήγηση δωρεάν κάρτας απεριόριστων διαδρομών στις αστικές συγκοινωνίες.
5. Ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης και να βαρύνει το κράτος και τους εργοδότες.
6. Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος
7. Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος.
8. Κρατική αγορά συγκέντρωσης και διάθεσης τροφίμων σε ανέργους
9. Δημιουργία κρατικών πρατηρίων για ανάγκες ένδυσης, υπόδησης, ατομικής υγιεινής σε τιμές κόστους.
10. Δωρεάν παροχή πακέτου απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
11. Πλήρη κάλυψη του κόστους των σπουδών για φοιτητές που οι γονείς τους είναι άνεργοι και φτωχοί αγρότες.
12. Καμία απόλυση συμβασιούχων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν, σε θέσεις εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
13. Να αρθεί ο περιορισμός για τα παιδιά των ανέργων που δε γίνονται δεκτά σήμερα στους Παιδικούς Σταθμούς.
14. Να χορηγηθεί 1.000€ ετήσιο εφάπαξ βοήθημα για κάθε παιδί των εργαζομένων και των ανέργων από 100€ που ισχύει σήμερα.
15. Όλα τα χρήματα, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής τους που εισρέουν στον ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων να διατεθούν για την κάλυψη των αναγκών των ανέργων.
16. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, που είναι το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, με στόχο την εξαφάνιση της ανεργίας. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας. Απαγόρευση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας. Μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
17. Αύξηση της αποζημίωση που καταβάλλεται στους εργάτες και τους τεχνίτες λόγω απόλυσης, στο ύψος της αποζημίωσης που καταβάλλεται στους υπαλλήλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 2112/1920 και κατάργηση των Προεδρικών Διαταγμάτων που ισοπέδωσαν αποζημιώσεις και ΣΣΕ.