Σηκώθηκα από τον καναπέ μου και δε θα ξανακάτσω

Διάβασα το άρθρο σας για την κατάθεση υπογραφών πριν από λίγο, πρώτα γέλασα και μετά
ένιωσα θυμό, οργή αλλά και περηφάνεια.
Περηφάνεια γιατί χειροκροτήσατε κι εμένα , που είμαι μια υπογραφή.
Οργή για τον τρόπο που σας αντιμετώπισαν και θυμό γιατί δε μπήκα μαζί σας στο τρένο να έρθω κι εγώ.
Είναι γεγονός ότι πετύχατε εκτός του να αφυπνήσετε κι άλλους πολίτες
(αν γκουγκλίσεις σήμερα το άρθρο σας και δεις τα σχόλια σε όλα τα μπλογκς θα το καταλάβεις)
να αποδείξετε ότι το σύστημα θεωρεί την απραγία μας δεδομένη για αυτό και ταράζεται και απορεί τόσο όταν κάποιος αντιδρά με αυτό τον τρόπο...
Ξέρουν τι να κάνουν σε πορείες αντιεξουσιαστών, μεταναστών, εθνικιστών, κομμουνιστών, συνδικαλιστών...μα δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν με πολίτες σκέτους!!!
Ισως να αγνοούσαν μέχρι την Τετάρτη ότι υπάρχει αυτό το είδος!!
Επίσης θέλω να αναφέρω το καταπληκτικό τάιμινγκ -το έγραψε και κάποιος στη σελίδα σας-
να σκάσετε μύτη με ένα χοντρό φάκελο στον πρόεδρο της βουλής τη μέρα που έψαχναν φακέλους βόμβες!!!!
Ε, λοιπόν η δική σας "βόμβα" και αληθινή ήταν και μη εξουδετερώσιμη !!
Αντιθέτως προμηνύει κι άλλες "εκρήξεις"  καθώς είμαι βέβαιη πως την επόμενη φορά θα πάμε (θα έρθω και εγώ το ορκίστηκα) με εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές.
Την Κυριακή θα πάω να μαυρίσω τις πολιτικές του λάβειν, φάγειν και γαμείν τον κόσμο όλο, από νωρίς το πρωί και θα μείνω στην αυλή του σχολείου να μαζέψω υπογραφές.
Σηκώθηκα από τον καναπέ μου και δε θα ξανακάτσω και το οφείλω σε εσάς.
Σας ευχαριστώ

Έφη